1994 yilindan cikip gelen

Sertab Erener'in 94 yilinda cikardigi 2. albumu hayatimda en cok dinledigim albumdur heralde. 9 yasimdaydim, tum sarkilarini ezberledigimde. Hala da o La'l albumunun ustune albumu olmadigini dusunuyorum. Fahir Atakoglu'nun muzikleri, rahmetli Uzay Hepari'nin duzenlemeleri, ve Sezen Aksu'nun duygu dolu sozleri...Yillar gecse de uzerinden sarkilari dinlemeyeli, gun icinde ansizin yada bi sabah uyandigimda icten ice o albumun icinden bi parcayi soyler buluyorum kendimi, ruh halime gore degisen parcalar...

Son gunlerde hep bunu mirildanir buluyorum kendimi, bilincsizce:


Üzgünüm gidenler için
Üzgünüm bitenler için
Sadece çok üzgünüm dargın degilim

N'olur sende beni affet
Kahır degil bu kıyamet
Cezamızı çekiyor gibiyiz
Belki de nihayet
Bir gün çalınırsa kapımız
Tekrar anılırsa adımız
O zaman sarılır kanayan yaramız

Günahlar günahlar günahlar
Gün gelir zaman bizi aklar
Yıkanır ihanetler
Yıkanır ahlar

Yogun bi uzuntunun, umutsuzluk cukurunun icinden seslenen Sertab'in sesi aksi gibi sonunun umuda baglandigi sozler...Bu kadar uzgun olup nasil dargin olmassin ki aklimda beliren dusunce...Zaman hakkaten dindirecek mi tum bu hisleri ? aklimda beliren soru...hyr inanmiyorum da verdigim cvp...

Herseyin susup, bilinçaltının konustuğu bi an...

Birleşik Krallık'ta saat sabahın 3'ü, Türkiye'de 5'i, iki yakın arkadasın, iki farklı ülkede, iki farklı zaman diliminde, iki farklı durumla kendi imkanlarıyla mücadele etmeye calıstıgı tam bu saatte yapılan msn konusmasında bilinçaltılarının gayet bilinçsizce parmaklarına ordan klavyeye ordan da yazıya dökülmesini sagladıgı anlamlı, zaman mevhumundan özgür, dürüst, kısa ama anlamı uzun cümleler toplulugu:

X: 24 yasında 

X: Hayatında değiştirmek istediğin bu kadar çok şey olmamalı...

Y: Benim de o kadar çok şey var ki

Y: Cok kızıyorum kendime

Y: Birçok şeye

Y: Ama hicbiri fayda etmiyor

Y: Geriye kalan sadece tecrübe ve dert oluyor

Bıraktığım yerden başladım yine hayata, eskisinden de bi adım önde, daha fazla kırgın, daha fazla yorgun, daha fazla zorlanarak. İlk ambulansıma bindim, ilk finalimi kaçırdım bugün ama hala hayattayım evet, kimilerine inat gibi hala ayaktayım. 

Telefonda duyduğun babanın sesi belki de hala hayatta olmaya değen. 

Yazmaya karar verdim 48 saatin hikayesini, 48 saatte nelerin değişeceğini. Takdir ettim 48 saatin insan ruhunda, duygularında, fizyolojisindeki akıl almaz etkisini. 

"48 Saatin Hikayesi": Yasayanlar ve ölülerin, aldatanlar ve aldatılanların, rahibeler ve fahişelerin, üzerine sürekli güneş doğanlar ve güneşi hep batıranların hikayesi. 

Herkesin hayatının dönüm noktası bi "48 saat" mevhumu var mıdır?